[ook verschenen in de Vriendenband van de Vrienden van de Atletiek]
Het artikel in maandblad Runners, dat in de vorige Vriendenband werd aangekondigd, is geplaatst in de Special die in december het jaar 2021 afsloot. Negen pagina’s met negen zeer in het oog springende foto’s waar steeds een korte tekst is bijgeplaatst. Wij van Erfgoed zijn blij met het resultaat en de aandacht die ermee aan onze Stichting is besteed.
Verder heeft de Gouden Spike ter gelegenheid van de 50e wedstrijd een fantastisch jubileumboek gemaakt waarvan wij er een voor ons archief ontvingen. Alle winnaars van de Spike genoemd, geweldige interviews, veel foto’s… een heel mooi boekwerk!
Een derde gift: de ingekorte en bewerkte handelsversie van het proefschrift dat Jan Luitzen schreef en waarmee hij promoveerde tot historicus. Dit onderzoek gaat over het ontstaan van georganiseerde sport in ons land. Volgens Luitzen is atletiek, de moeder der sporten, in ons land zeker niét de moeder geweest maar die eer is weggelegd voor cricket, rugby en daarna voetbal. Dat zijn niet zomaar Engelse takken van sport.
Gerard Nijboer is gepensioneerd! Ter gelegenheid van het afscheid van zijn werkzame leven kwam bij ons de vraag binnen naar foto’s. Natuurlijk konden wij die leveren.
Een aangeboden schilderij van Jo Grootewal, bondstrainer in de jaren ’50, hebben wij niet aangenomen. Wij zeiden het al eerder: hoewel iedereen -na afspraak- welkom is, zijn we geen museum. Wat we wel doen, is naar beste kunnen de geschiedenis vastleggen.
Dat blijkt ook uit het historisch onderzoek naar (1) de verenigingen die lid zijn (geweest) van de Atletiekunie; (2) naar alle bestuursleden van de Unie en (3) naar de technisch coördinatoren en hun vergelijkbare voorgangers toen die functie nog niet uitgevonden was. Plus natuurlijk zoveel mogelijk wat die mensen voor de Atletiekunie betekend hebben.
In januari was Ray van Asten in ons land. Ray, de 800 m loper die op zijn 13e emigreerde, eerst naar Australië en later naar Amerika, maar die tijdens zijn hele atletiekleven Nederlander bleef en halverwege de jaren ’60 top was. Samen met zijn ‘gastheer’ Piet Wijker bracht hij een bezoek aan ons om foto’s te bekijken, info op te halen en met Chris van der Meulen herinneringen uit te wisselen. Hij spreekt nog steeds geweldig Nederlands!
In de hoop dat we in de loop van 2022 weer onbelemmerd aan het werk kunnen, in plaats van soms in kleine groepjes op het bondsbureau of in het depot,